Ένα πολύ υγιεινό πιάτο, βασισμένο στη σελινόριζα, μια πολύ ωφέλιμη ρίζα λαχανικών με χαμηλές θερμίδες και σημαντική θρεπτική αξία!

Συνήθως τις μπάμιες τις φτιάχνουμε στην κατσαρόλα. Αν θέλουμε όμως ένα διαφορετικό πιάτο, με ακόμα πιο ενδιαφέρουσα γεύση και όψη, τότε μπορούμε να τις κάνουμε ψητές στο φούρνο, συνδυάζοντάς τες με τόφου και ψητές πατατούλες! Το δοκιμάσαμε και ήταν τόσο πετυχημένο, που υποσχεθήκαμε στον εαυτό μας ότι θα τις ξαναφτιάξουμε έτσι πολύ σύντομα!

Μερικές φορές, η επιστροφή σε παραδοσιακές συνταγές, φέρνει στο μυαλό παιδικές μνήμες γεμάτες μυρωδιές, γεύσεις και στιγμές. Δοκιμάσαμε να φτιάξουμε τις κλασικές κοκκινιστές μελιτζάνες κατσαρόλας, τις συνδυάσαμε με καστανό ρύζι και το αποτέλεσμα μας πήγε πίσω σε εποχές, που η νοστιμιά του φαγητού απλωνόταν στα δροσερά πλακάκια της κουζίνας, με τα σχέδιά τους να ασκούν ιδιαίτερη έλξη στο παιδικό βλέμμα. Η τελευταία μπουκιά, ήταν η δύναμή μας!

Τα κουκιά, κατάγονται από την Ασία και είναι πλούσια σε φώσφορο, μαγνήσιο και σίδηρο. Στην Ελλάδα, την Άνοιξη που είναι και η εποχή τους, τα βρίσκουμε σε διάφορες ποικιλίες όπως τα Σεβίλης, τα πρώιμα Χίου ή τα γνωστά σε όλους κατά την περίοδο της νηστείας του Πάσχα, φούλια. Σήμερα θα τα μαγειρέψουμε γιαχνί, που είναι και η πιο νόστιμη συνταγή για χλωρά κουκιά!

της Βίκυς Χριστοπούλου

Όλα τα λαχανικά είναι εξαιρετικά και γι αυτό φροντίζουμε η αγαπημένη μας αυτή τροφή, να μην λείπει ποτέ από το τραπέζι μας. Αυτή τη φορά, αποφασίσαμε να φτιάξουμε τουρλού, σε μια χειμωνιάτικη και άκρως γευστική εκδοχή!

της Βίκυς Χριστοπούλου

Το γιαχνί, με ρίζες στην Περσική κουζίνα, είναι αγαπημένο παραδοσιακό φαγητό ολόκληρης της Ελλάδας. Το λάχανο βρασμένο με τα συνοδευτικά του χαρίζει γλύκα σε όποιον το δοκιμάσει!

της Βίκυς Χριστοπούλου

Πασίγνωστο φαγητό, αλλά... πολύ μπερδεμένο: γίνεται στο φούρνο ή στην κατσαρόλα; Και σε τι διαφέρει ή δεν διαφέρει από το Μπριάμ;
Εδώ θα σας δώσουμε την συνταγή που έφερε η οικογένεια από τον Πόντο, με το όνομα Τουρλού-τουρλού, με ελάχιστες αλλαγές, κυρίως στη διαδικασία και τους χρόνους που προσθέτουμε το κάθε υλικό στην κατσαρόλα.
Οι παλιοί, χρησιμοποιούσαν σαφώς καλύτερες πρώτες ύλες - συνήθως από το μποστάνι τους - και δεν τους ενοχλούσε αν κάποια λαχανικά έλιωναν στην κατσαρόλα - η γεύση ήταν ούτως ή άλλως υπέροχη!
Το φαγητό φτιάχνεται με φασολάκια και μάλιστα δεν αποκτά την ιδιαίτερη προσωπικότητά του, χωρίς τη συγκεκριμένη ποικιλία:
Τα αμπελοφάσουλα! Ο συνδυασμός τους με τις πατάτες είναι που δίνει την γευστική βάση στο φαγητό.
Κάντε το στην εποχή του, το καλοκαίρι. Και μη βιαστείτε να το σερβίρετε. Αφήστε να “κάτσει” τουλάχιστον μισή ώρα, μία ακόμα καλύτερα.
Και θυμηθείτε, πως όσο καλύτερη και φρέσκια πρώτη ύλη χρησιμοποιήσετε, τόσο πιο νόστιμο και μυρωδάτο θα γίνει.

του Κωστή Θεοδωρίδη

Η φίλη μας η Λάουρα, μας έστειλε μια παραδοσιακή συνταγή της μαμάς της και μας ξενάγησε έτσι στο γευστικό κόσμο της απλότητας και της "νοικοκυρεμένης" νοστιμιάς. Ευχαριστούμε πολύ!

Το τουρλού (ανάμεικτα ανοιξιάτικα λαχανικά στην κατσαρόλα), το εκτιμούμε δεόντως. Αλλά δεν πρέπει να το μπερδεύουμε με το μπριάμ. Βέβαια κάθε άποψη - ειδικά περί ορέξεως - δεν μπορεί παρά να είναι σεβαστή, αλλά επιτρέψτε μας εδώ να παραθέσουμε την δική μας.
Από την οικογενειακή παράδοση λοιπόν, μάθαμε πως το μπριάμ (ή μπριάμι) γίνεται βασικά με δύο λαχανικά + ένα: κολοκυθάκια με πατάτες και πιπεριά. Η γευστική φυσιογνωμία του φαγητού, προέρχεται από το (σχετικά αργά) αφυδατωμένο και καραμελωμένο κολοκυθάκι, αποκτάει στιβαρότητα με την παρουσία της πατάτας και εμπλουτίζεται στην ίδια πάντα γευστική κατεύθυνση, με την πιπεριά. Το σύνολο ολοκληρώνεται βέβαια και αποκτά και βάθος με τα μυρωδικά και το πιπέρι, αλλά έχουμε καλό μπριάμ όταν το φαγητό δεν μοιάζει καθόλου με βραστό· θέλει καθαρό χαρακτήρα (παλιού) φούρνου.
Το μπριάμ δεν είναι φαγητό που του ταιριάζει να είναι γλυκό, έτσι δεν του πάει ούτε το καρότο, ούτε το κρεμμύδι. Διάφορες δοκιμές με την προσθήκη κι άλλων λαχανικών, μας έπεισαν πως δεν σηκώνει πολλά-πολλά· οι προσθήκες ξεστράτιζαν ή μπέρδευαν ή σχετικοποιούσαν την γεύση του φαγητού.
Καλός φίλος όμως, προτείνει την προσθήκη λιαστής ντομάτας, κομμένη σε μακρόστενα κομμάτια. Μια ενδιαφέρουσα και ταιριαστή πινελιά.

του Κωστή Θεοδωρίδη

Ένα ακόμα παραδοσιακό πιάτο από τον γαστρονομικό πλούτο της Ελλάδας, που άντεξε στο πέρασμα των χρόνων.

της Βίκυς Χριστοπούλου